Sa mga nagdaang araw, isa-isang nagsisilabasan ang mga artikulo ukol sa inflation rate ng Pilipinas sa nakaraang buwan. Ang inflation rate ay ginagamit na panukat sa pagtaas ng presyo sa loob ng nakatakdang panahon. Ayon sa Philippine Statistics Authority (PSA), ang inflation rate ng bansa ay bumaba sa 8.6% noong nakaraang Pebrero kumpara sa 8.7% noong Enero ng taong ito. Subalit kung ihahambing ang nasabing inflation rate noong nakaraang buwan sa ganoon ng Pebrero sa nakaraang taon, makikita na higit sa doble ang tinaas ng inflation rate. Ang mga datos ng PSA ay masasabing pinag-aralang mabuti at mapagkakatiwalaan, ngunit bakit tila hindi ko namalayan ang pagbaba ng inflation? 

Gayunpaman, kahit na bumaba ang inflation rate, nananatili pa rin ang pagkain bilang isa sa mga salik na may pinakamalaking kontribusyon sa inflation. Noon, sa halagang P100 ay makabibili ka na ng burger steak meal na may kasamang Coke at sundae, at may sukli ka pang pamasahe sa jeep. Sa kasalukuyan, sa halagang P100, wala ka na ngang sundae, hingal na hingal ka pang makakarating sa inyong bahay dahil sa walang katapusang paglalakad dulot ng kakulangan sa perang pamasahe. 

Ngayong ako ay sa Maynila na nag-aaral, higit ko pang nadama ang hirap sa pagbabadyet ng pera. Sa unang linggo ng buwan, pinapadala na ng aking mga magulang ang aking allowance para sa buong buwan. Tuwing Linggo, ako ay nagwiwithdraw ng pera panustos sa aking mga gastusin sa linggong iyon. Subalit, ang pera na pumasok sa aking pitaka nang Linggo ay hindi man lang umaabot ng Huwebes. Wari’y isa akong magician na may talento sa pagpapalaho ng pera sa isang iglap. Kung titignan ang aking expenses tracker, lagpas sa kalahati ng aking gastusin ay napupunta sa pagkain. Marahil dahil ito sa napapadalas na pagbili ko ng naluto nang pagkain o pagkain sa labas.

Sa katunayan, maiksi lamang ang oras sa pagitan ng aking mga klase. Kung ako ay magluluto pa ng aking kakainin, tiyak na hindi na ako aabot sa aking mga face-to-face na klase. May mga pagkakataon ding hindi ko na kayang magluto ng kakainin hatid ng pagod sa buong araw na face-to-face classes. Buhat ng stress at kakulangan sa oras, kasabay ko sa pangangayayat ang aking pitaka. Linggo-linggo na lamang nasasangkot ang aking  pitaka sa hit-and-run. Ito ay tatamaan ng sandamakmak na babayarin na siyang  kadahilanan ng pagtakbo ng pera. Dahil dito, lagi akong napapatanong sa aking sarili kung sobrang nagmahal nga ba ang mga bilihin, kulang ba ang aking allowance, o sadyang ako ay magastos lamang.  

Upang masagot ang aking katanungan, ako ay nagsagawa ng isang reality check kung saan aking nabasa na iniulat ng PSA na hindi lamang ang mga pagkain kung hindi pati rin ang mga bilihin na may kaugnayan sa pag-aaral tulad ng matrikula at mga renta sa  mga dormitoryo ay higit na lumobo. Ayon kay Dennis Mapa, isang national statistician, maraming salik ang nakakaapekto dito gaya na lamang ng muling pagbubukas ng mga eskwelahan sa loob dalawang taon. Talagang ang pagtaas ng presyo dulot ng pagbabalik ng klase ay higit na nakasasakit.

Bukod sa pagbabasa, sinuri ko rin ang aking mga gastusin sa nakaraang buwan. Ang aking karaniwang gastusin sa bawat pagkain ay tumataya lamang sa P100 hanggang P120, na kung tutuusin ay mura na  lalo na’t ako ay namumuhay sa siyudad. Hindi naman pwedeng hindi ako kumain para makatipid, dahil sa kalaunan mas marami ang magagastos kung ako ay magkasakit bunga ng hindi pagkain. Sa gayon, tama nga ang nasabi ng aking ina, na sa panahon ngayon, salawal na lang ang bumababa.  

Ang nabanggit na pagbaba ng inflation rate ay isang magandang balita hindi lamang para sa mga estudyanteng katulad ko, pati na rin sa mga negosyante, manggagawa, at ordinaryong mamamayan. Subalit higit pang mas maganda kung ito ay tuluyang bumaba pa, nang sa gayon ay mas malayo ang mararating ng ating mga salapi. Sa ngayon, ayon sa sekretarya ng National Economic and Development Authority (NEDA) na si Arsenio Balisacan, patuloy na tinutugunan ng gobyerno ang pagsugpo sa inflation at ang epekto nito sa pamamagitan ng pagresolba sa isyu ng suplay, at pagbibigay ng tulong pinansyal at  social protection programs sa mga nangangailangan upang masiguro na abot-kaya nila ang mga serbisyo. Nawa’y patuloy na matukoy ang ugat ng isyu at masolusyunan ang problemang ito, sapagka’t ang pera natin ay pagod na sa mabilisang pagpanhik-panaog sa ating mga pitaka. – Rappler.com

Si Alyssa Nicole M. Milo, 20 taong gulang, ay kasalukuyang nag-aaral ng BS Human Biology sa Pamantasang De La Salle. Maliban sa pagtitipid ng pera, siya ay inaasahang makakatipid din sa oras sapagka’t siya’y nasa isang accelerated medicine program. Siya ay kasalukuyang nasa ikalawang taon ng kolehiyo at nakatakdang pumasok sa medical school bago matapos ang taong ito.